Bruisende kookpot met ideeën en contacten: de learning hackathon

Wat gebeurt er als je dertig mensen 36 uur lang samen ‘opsluit’ om nieuwe leeroplossingen te bedenken voor uitdagingen waar zorgprofessionals die werken met mensen met een licht verstandelijke beperking en daarbij komende psychische- en of gedragsproblemen (sglvg-doelgroep) tegen aan lopen? Dan gebeurt er veel, heel veel!

Het resultaat
Het uiteindelijke resultaat: vier uiteenlopende producten waarmee vier leervragen worden beantwoord.

Maar dat is ‘slechts’ een deel van de opbrengst. Er is een aanzienlijke bijvangst die zich niet in harde cijfers en resultaten laat vangen. Die zit ‘m in de ervaringen van die 30 mensen, die anderhalve dag intensief met elkaar hebben opgetrokken. Werkzaam op verschillende locaties in verschillende hoedanigheden was de hackathon een mooi staaltje van ‘over je eigen grenzen kijken’.

Het proces dat we samen doorliepen, is goud waard. Waarom? Omdat je tijdens zo’n langdurende sessie de kwaliteiten van jezelf én van collega’s ontdekt. Uit je comfort-zone gerukt, doorloop je een proces dat in grote lijnen bij iedereen dezelfde reeks reacties teweegbrengt:

1. ‘Wauw, ik mag meedoen aan een hackathon! Spannend!’
2. ‘O jee, wat ga ik toevoegen?’
3. ‘Help!’ Dit kost veel geld, levert mijn bijdrage wel genoeg op?!’
4. ‘Wauw, wat tof om hier onderdeel van te zijn!’
5. ‘Wat mooi om al deze mensen te ontmoeten! Zitten er een paar tussen van wie ik echt leer en ook met wie ik een klik heb!’
6. ‘Jee, ik ben echt trots op wat we samen hebben bedacht.’
7. ‘Ik hoop echt dat hier ook daadwerkelijk iets mee gedaan wordt.'

Waar het uiteindelijk om gaat is: verbetert de zorg door deze twee dagen dat we ons hier hebben opgesloten? Dat zal zich moeten bewijzen. Zeker is dat zich dat niet alleen zal uiten in producten, maar zéker ook in de ervaringen en contacten tijdens de hackathon opgedaan. Hoe dan ook een geslaagd experiment.

 

Margreet (GGZ Ecademy)